พบแพทย์ตามวาระ

ก็เป็นกิจวัตรประจำ 2 เดือนที่จะต้องอาราธนาพระมาคล้องคอก่อนออกเดินทางฝ่ากระแสการจราจรอันดุดัน โหดร้าย เห็นแก่ตัว เส้นทางจากบ้านไปถึง รพ.ค่ายสุรสิงหนาท ก็ประมาณ 68 กม.เท่านั้นเอง แต่เนื่องจากเส้นทางบางช่วงมีเพียง 2 ช่องจราจร(มันไม่มีเผื่อขอบทางไว้ให้แมวเดินด้วยซ้ำ) คับแคบ และอุดมไปด้วยผู้มีอันจะกินที่มีปัญญาซื้อหารถรามาขับ แต่ไม่มีปัญญาเข้ารับการอบรมเรียนรู้เรื่องมารยาทในการใช้รถใช้ถนนเสียบ้าง

ดังนั้น มันจึงเป็นภาระอันใหญ่หลวงของ รถจักรยายนต์ฮอนด้า RXZ 150 CC.คันนี้ที่จะต้องแบกรับน้ำหนัก 94 กิโลกรัมและนำพาผู้โดยสารไปสู่จุดหมายโดยสวัสดิภาพ นั่นคือ การพบแพทย์ตามนัด ไม่ใช่ไปวัด ก็เป็นคำสั่งมาตรฐานของแพทย์ที่จะต้องระบุว่า งดน้ำงดอาหารหลัง 2 ทุ่ม ก่อนที่จะมาทำการเจาะเลือดตรวจหาผลอะไรก็ตามที่จะเกิด แต่ในโลกของความเป็นจริงแล้วเวลา 2 ทุ่มน่ะเพิ่งจะยกเบียร์ไปแก้วเดียวเท่านั้นเอง ยังเหลืออีกตั้งแยะ สรุปก็คือกว่าจะกินข้าวเสร็จเข้านอนเกือบ ตี 1 เหมือนเดิมทุกอย่าง ส่วนผลที่จะออกมาเป็นอย่างไร ก็อโหสินะหมอ ก็คงเหมือนทุกครั้งที่มาอรัญประเทศ จะต้องแวะเยี่ยมเยียนเพื่อนพ้องกันเป็นธรรมดา โดยเฉพาะวันนี้หมอทองขาวแกออกพรรษาแล้วจึงพร้อมที่จะสนทนาปราศรัยกันนานๆ ประกอบกับรถคู่ใจเกิดอาการยางรั่วขึ้นมาเลยต้องใช้เวลาปะยางอีกนานแสนนาน ก็เป็นข้ออ้างแบบหน้าด้านๆ นี่แหละ

และแล้วเมื่อเกิดอาการติดลมขึ้นมา แทนที่จะกลับวังน้ำเย็นก็หันหน้ารถบึ่งตรงไปที่อำเภอเมืองสระแก้วซะแล้ว เนื่องจากเป็นเส้นทาง 4 ช่องจราจรตลอดระยะทาง 50 กม. บวกกับความเมาทำให้ใช้ความเร็วเกิน 130 ไปนิดหน่อยอยู่หลายช่วง สาธุ รอดมาได้ก็เป็นบุญแล้ว ในที่สุดก็มาแวะพักอยู่ที่บ้านหนองนกเขาของเพื่อนกุ้งกะแม่เข็มทอง แล้วก็เริ่มยกที่สองกับเพื่อนต้อม เพื่อนทนาย ตอนจบก็เมาหลับอยู่ที่บ้านนี้แหละก่อนจะตะเกียกตะกายกลับบ้านไปในตอนสายๆ อย่างสวัสดิภาพอีกครั้งหหนึ่ง ขอบคุณพระเจ้า ครั้งหน้า หมอนัด 4 มกราคม 2556 แล้วค่อยว่ากันใหม่